Rozdział 41.





-prosimy zająć miejsc i zapiąć pasy. Podchodzimy do lądowanie. - na te słowa wiedziałam że za kilka godzin czeka mnie rozmowa z dziadkami mojego dziecka i rodzicami mojego chłopaka.




Kilka godzin później.





 Właśnie podjeżdżamy na podjazd domu państwa Horanow. Serce jak na nie przystało bije jak oszalałe. Proste. Ze strachu. Mój ukochany wyczuł napięta atmosferę.Złapał delikatnie i uja moja reke. Podnioslam glowe do gory i ujrzalam te nieziemskie niebieskie oczyska pana horana
-tak ?-spytałam oczekując na jakikolwiek ruch z jego strony.
-kochanie nie masz czego się bać...
-ale Niall...
-nie ma żadnego ale ,to widać
-zacznij my od tego ze nic nie widać!
 -spokojnie... Kochanie jesteśmy razem. Musimy razem przez to przejść.
-ja to wiem.
-moi rodzice nie gryza!-tak słodko się przy tym uśmiechną że poczułam sie jak w piaskownicy gdzie nie musialam sie niczego bac.
-wiesz nasi rodzice połykają w całości-zaśmiał siś Greogr brat Nialla i za razem nasz szofer z lotniska. -spokojnie,on wie, pomoże nam.
-ah tak- westchnęłam tylko.
 Zmuszeni byliśmy opuścić samochód ,ponieważ pani domu pofatygowała się po nas ,bo tak długo nie wychodziliśmy.
-oh syneczku! Ta sława złe na ciebie działa! zmizerniałeś, schudłeś , ja nie wiem co oni tam z tobą robią. -mamo-westchną Niall przytulając Ją.
-a ty kruszynko nadal taka malutka, mizerniutka-rzuci​ła się do mnie w ramiona 
-dzieńdobry pani-uśmiechnęła​​m się promiennie lecz sztucznie
-jaka tam pani, jak dla ciebie to już widzę ,że mama-zmierzyła swego syna od stop do głów wzrokiem -choćmy do domu-westchną Greorg patrząc z żalościa na ta cala szopkę. Kochany brat Nialla był ,aż tak kochany ze sam wzią nasze bagaże a Niall korzystając z okazji złapał mnie za rączkę i weszliśmy do domu który widzę któryś raz w życiu.
-gdzie tata ?-zapytał blondyn zdejmując obuwie z nóg co czyniłam takie ja.
 -jak to gdzie na sofie przed telewizorem. Nie raczył się pewnie ruszyć-krzykną głośno Greorg.
Zdejmując drugiego buta prawie w podskoku wpadlam do niewielkiego salonu.
-dzień dobry - przy​​witałam się na jak przystało.
-witajcie-przywi​​tał nas miły głos pana tego domu
-jak lot ?-zapytał patrząc na nas.
 -tak jak zawsze-odparł Niall siadając na sofie i biorąc mnie na kolana z braku miejsca.
-no tak dla ciebie to już norma.-westchną rozmówca
-eh-zmieszał się blondyn i mocno objął mnie rękoma w tali. Trochę było mi jakoś wstyd siedzieć tak przy rodzicach ale przecież Niall nie musiał się ich wstydzić.
-leciało się dobrze-uśmiechne​​łam dość sztucznie.
-a co wy tak nagle przylecieliście ?- zapytała się "mama" niosąc na podstawce herbatę.
-tęskniliśmy- wyprodukował się niall
-ah tak powiadasz. My też i to nawet nie wiesz jak bardzo!- zakpił Greorg
-dobra mówcie co jest ?-mówiła mama nalewając ciepłego napoju
-ale naprawdę nic...-próbował uratować nas szwagier
-bo widzicie... To nie jest wcale takie łatwe.
-zniesiemy to- wyskoczył nagle ojciec chłopaków
-miejmy to za sobą -szepną mi Niall
- nie błagam jeszcze nie...-szepnęłam niemal nie słyszalnie a ten tylko mocno ścisną moja rękę/
-bo widzicie-wstał i staną na środku a ją całą trzęsąc się próbowałam upić łyka herbaty
-za niecałe dziewięć miesięcy zostaniecie dziadkami -powiedział dość nie pewnie Niall
    Zapadła nieubłagana cisza. Wolałabym chyba krzyk niż te męczarnię Zaczęły mijac sekundy minuty , dnie, lata a nawet wieki dopóki mama ruszyła się.Przełkneła niepewnie sline i odstawila szklankę z ciecza z powrotem na stolik Nie wiedziałam co mam robić. Greorg patrzył na mnie z litością i nie wiedział co zrobić , a widać był ,że chciał pomoc
-jak to Greorg , czemu nam nic nie powiedziałeś- zaregowała mama 
- bo widzisz mamo tu nie chodzi - chciał się wytłumaczyć Niall lecz przez jego jąkania mu to nie wyszło. Wtedy brat postanowił wziąć sprawy w swoje ręce.
-tak jakoś wyszło-powiedział na co ja zakrztusiłam się herbatą
Wszyscy podjęcieli do mnie i zaczęli klepać mnie po plecach.
 - nic ci nie jest ?-zapytała się mnie mama Nialla Teraz uświadomiłam sobie że wpadliśmy w jeszcze głębsze szambo. Wiem, że szwagier chciał nam pomoc ale jeszcze bardziej nam zaszkodził. Pytanie jak mamy z tego wybrnąć? Niall zaprowadził mnie na górę a za nimi powędrował wybawca
 - coś ty kurwa zrobił ? Pojebało cię ? - wydarł się dość głośno Niall
-kochanie, spokojnie- uspokajałam Nialla a w samej mnie się gotowało
-chciałem pomoc!
- ale mi pomoc...-stwierdziłam
- widziałem że się bałeś
- okej bałem się! Ale bym sobie poradził. Powiec nam teraz co mamy zrobić.
-Niall nie krzycz ,jeszcze rodzice usłyszą a dalsze kłopoty są nam nie potrzebne !- próbowałam przemówić do blondyna
-ona ma rację bądźmy cicho , coś wymyślimy.-skonfiskował szwagier
-łatwo ci powiedzieć!- sama nie mogłam się powstrzymać
-część rodzice. Wiece zaszła pewną pomyłka. To nie Greorg będzie ojcem tylko ja !-wydarł się Niall
   Oczywiście o nas nie można powiedzieć że urodziliśmy się w czepku ponieważ w tym momencie do pokoju weszła mama chłopaków i stała jak wryta. Serce waliło mi jak oszalałe. Chciałam właśnie teraz pokazać jej że będę umiała dobrze zająć się dzieckiem i Niallem włącznie, co zależało od dobrego wrażenia którego wcale nie dawałam ! Miałam ochotę paść na pogłode i zacząć płakać jak małe dziecko.
-mamo...-zaczął Greorg nie pewnie
-ty to już lepiej wyjdź!- krzykną Niall na cały regulator na co aż mama chłopaków się zlękła i zadrzała
-to prawda co mówiłeś jak wchodziłam do pokoju ?-spytałam w końcu patrząc na ten cały cyrk
 -tak- skina głową i spuścił ją w dol
- jak do tego doszło? - spytała siadając na łóżko
Jestem wiatropylna chciałam krzyknąć. No hello. Czy oni nie wiedzą skąd się biorą dzieci?!
- normalnie mamo!-odpowiedzi​​ał cicho
-możemy porozmawiać na osobności?-spyta​​ła nialla
- mamo ją nie mam przed ewa tajemnic- wtrącił co było dla mnie zaskakujące i bardzo mile
-no tak młodzi zakochani!-westc​​hneła
 - więc co chciałaś mi powiedzieć ?
- chciałam cię ostrzeż że jeśli ją zostawisz samo z dzieckiem dla kariery to nie wiem co ci zrobię. Musisz teraz o nią walczyć. Innego wyjścia nie masz , bo to dziecko jest kwiatem waszej jeszcze dość młodej ale miłości.Widać to gołym okiem,że ją kochasz, a ona ciebie to dobry znak.Wiem ,że w tak młodym wieku Ewa nie powinna zajść w ciąże.Stało się.Musisz o Nią dbać.Jeżeli będziecie potrzebowali pomocy, ja zawsze jestem, przylecę, pomogę.Mam tylko nadzieje ,że za kilka lat będę mogła odwiedzać wnuczka tylko w wyznaczonym czasie bo wy nie będziecie już razem.Teraz jesteśmy rodzina i musimy sobie pomagać. -Nie powiem było mi miło. Nie sądziłam że babcia przyjmie to tak dobrze i że będzie mnie jeszcze broniła. Liczyłam raczej na upokorzenie.


_________________________________________
Życzę wszystkim wesołych świąt w gronie rodzinnym.Szczęścia,zdrowia, pomyślności, by wszystkie wasze najskrytsze marzenia spełniły się i byście odnaleźli to, co szukacie :miłości, przyjaźni,szczęścia.


Rozdział krótszy niż zawsze ale taki właśnie musiał być.Wiem,że znowu długo... ale tak musiało wyjść.Nadal nie mam internatu w domu i to jest problem, mysle że niedługo to się jednak zmieni.
śmiało na gg możecie do mnie pisać gdy jestem dostepna,wszystkim odpiszę.Konto na photoblogu możecie zapraszać.
Mam nadzieje,że o mnie i opowiadaniu jeszcze nie zapomnieliście, bo ja o was nigdy! to nie znaczy że jak dodaje długo rozdziały to zapomina... zawsze pamiętam i nigdy nie zapomnę! postram się rozdziały dodawać cześciej.Mam nadzieje,że ktos to jeszcze czyta i nie zapomniał o opowiadaniu.


 Obiecuje, następny rozdział normalnych rozmiarów. ;p



Fefa ;*